هرم غذایی
لیست جانشینی مواد غذایی
1-گروه نان و غلات : هر واحد از گروه نان و غلات معادل با یکی از اقلام زیر می باشد .
نان سنگک ، تافتون ، بربری به اندازه یک کف دست ، برنج پخته یک سوم لیوان (5 قاشق غذا خوری) ماکارونی نصف لیوان و.....
2- گروه سبزی ها : هر واحد از گروه سبزی ها معادل نصف لیوان سبزی پخته یا یک لیوان سبزی خام است .
3-گروه میوه ها : هرواحد از گروه میوه ها معادل با یکی از اقلام زیراست :
پرتقال 1 عدد(150 گرم) سیب کوچک 1 عدد (120 گرم) ، آب میوه جات نصف لیوان و....
4-گروه شیر ، ماست ، و پنیر :
5- گروه گوشت و جانشین های آن :
همراه با تصاویر مربوطه
حفاظت از اقیانوس ها و دریاها
برای حفاظت از اقیانوس ها و دریاها پیش نویس قوانین تهیه کنید و راهکارهایی را نیز به کشورها توصیه کنید
آلودگی اقیانوس یا آلودگی دریایی
تاثیر
مستقیمی بر روی زندگی انسانها و دیگر جانداران دارد. آلودگی دریایی به
عواملی مانند: آلودگی رودها، ریختن زباله در دریاها و نشت نفت توسط نفتکشها
بستگی دارد.
قوانین
اول: از سرازیر کردن مواد سمی به دریاها جلوگیری کنیم.
دوم: پیشنهاد گرفتن مالیات از تولیدکنندگان دی اکسیدکربن، اجرایی شود.
سوم:
چرخه کنونی مصرف آب را بهبود دهیم. با گرم شدن اتمسفر، چرخه حرکت آب(شامل
تبخیر، بارندگی و تبخیر مجدد) سرعت می یابد. هم چنین غلظت نمک اقیانوس ها
افزایش می یابد.
چهارم: به روند نابودی گونه ها پایان دهیم.
پنجم: صخره های مرجانی را حفظ کنید.
ششم:
هوشمندانه صید کنیم. یکی از معضلات گریبانگیر ماهیگیری صنعتی در سراسر
دنیا، صید ناخواسته گونه های مختلف آبزیان در فرآیند صید صنعتی ماهی است.
راهکار
هفتم: دانش خویش را افزایش دهیم. همه می دانیم که ما اطلاعات اندکی در
مورد دنیای اطراف خویش داریم. مثلا اطلاعات دانشمندان در مورد چگونگی تغییر
دمای آب در بخش های میانی اقیانوس، بدلیل ناتوانی ماهواره ها در اندازه
گیری دما در عمق کمتر از ۷ متر ، هم چنان اندک است.
راهکارهای موجود
۱. سرمایه گذاری در حوزه انرژی های پاک،
۲.
ما از هر سه تنفس خود، دو تای آن را مدیون پلانگتون ها هستیم. چرا که آن
ها با تبدیل دی اکسید کربن به اکسیژن، به تداوم حیات ما کمک می کنند. اما
با اسیدی شدن آب های اقیانوس ها، ما در حال رقم زدن مرگ این موجودات در
گستره ای وسیع هستیم. به هر ترتیب ما باید هر چه زودتر به سوزاندن سوخت های
فسیلی پایان دهیم و استفاده گسترده تر از انرژی پاک خورشیدی، سرآغاز این
راه است.
۴. همه ما باید به استفاده از کیسه های پلاستیکی و ظرف های یک بار مصرف پلاستیکی، پایان دهیم.
۵.
صنعت کشتی رانی ارتباط نزدیکی با دولت ها دارد. لذا استفاده از سوخت های
فسیلی با درصد پایین گوگرد باید مورد توجه قانون گذاران قرار گیرد.
۱۲. من اگر تنها می توانستم یک اقدام در این راه انجام دهم، این بود: توقف استفاده از اقیانوس ها به عنوان یک فاضلاب جهانی.
منبع : تبیان اردبیل ، masterdoc.ir
شهاب سنگ چیست؟
شهاب
سنگ یک سنگ آسمانی است که به زمین افتاده است. در واقع همه اجرام در حال
حرکت در فضا که به زمین می افتند، شهاب سنگ نامیده می شوند. دست کم هر سال
100 شهاب سنگ با زمین برخورد می کنند. بیشتر این شهاب سنگ ها بسیار ریزند.
آنها به قدری کوچکند که مقاومت هوا می تواند سرعتشان را آنقدر آهسته کند که
براثر اصطکاک با جو نسوزند و به آرامی به زمین بیفتند.
طبقهبندی
سنگی (ارولیتها و کندریتها):
فراوانی آنها ۹۳٪ است.
سنگی - فلزی (سیدرولیتها):
فراوانی آنها ۱ تا ۲ درصد است.
آهنی (سیدریتها):
مواد تشکیلدهندهٔ این گروه با چگالیهای گوناگون و جدا از هم شهابسنگ فلزی را تشکیل میدهند و ۵ تا ۶ درصد است.
سن شهابسنگها
سن زمینی: مدت زمانی که برروی زمین بودهاند.
سن تابش پرتوهای کیهانی: مدت زمانی که درمداری به دور خورشید میگردند.
سن پیدایش: مدت زمانی که از آخرین تغییر دمای شهابسنگ میگذرد.
سن پیش از پیدایش: مدت زمان میان تشکیل عناصر شیمیایی در ستارهها تا بکار رفتن این عناصر در شهابوارهها.
شش ویژگی سنگهای آسمانی
فلز
بیشتر
سنگهای آسمانی دست کم مقداری فلز آهن دارند (در واقع آلیاژی از آهن و
نیکل). شما میتوانید درخشش فلز را در سطوح شکستهٔ آنها ببینید. سنگهای
آسمانی به طور کامل همواره مقداری فلز دارند و بسته به مقدار فلز آنها در
سه گروه دستهبندی میشوند:
سنگهای آسمانی فلزی، که صددرصد از فلز ساخته شدهاند؛
سنگهای آسمانی فلز – سنگ، که دارای ۵۰ درصد فلز و ۵۰ درصد سنگ هستند؛
سنگهای آسمانی سنگی، که دارای رگههای فلزی کوچکی هستند.
چگالی
بسیاری
از سنگهای آسمانی، به ویژه شهاب سنگهای فلزی، بسیار سنگین تر و چگال تر
از سنگهای زمینی هستند. چگالی فلز آهن در حدود ۸ گرم بر سانتیمتر مکعب
است، چنانکه بیشتر سنگهای آسمانی دارای چگالی بالاتر از ۳٫۳ گرم بر
سانتیمتر مکعب هستند. چگالی شمار کمی از سنگهای زمینی، البته به جز
سنگهای معدن فلزی، بالاتر از این است، که آنها هم به طور نوعی اکسید آهن
(مانند سنگ آهن مغناطیسی و یا هماتیت) هستند.
شهاب سنگ های آهنی بیشتر از آهن و نیکل تشکیل شده اند.
شهاب سنگ های سنگی-آهنی به مقدار تقریباً مساوی سنگ بر پایه سیلیکون و فلز آهن-نیکل دارند.
ترکیب
مواد شهاب سنگ ها، کلیدهایی را درباره منشأ آنها به دست می دهد. منشأ آنها
ممکن است سیارک ها باشند. بعضی از مواد شهاب سنگ ها شبیه به ترکیبات زمین و
ماه یا برخی حدس می زنند که شبیه به مریخ است و ترکیب بعضی ها هم کاملاً
با ترکیبات اینها متفاوتند. بعضی ها هم ترکیبی مثل ستاره های دنباله دار
دارند.
شهاب سنگ ها به خاطر این
به سطح زمین می رسند که اندازه آنها برای سفر از میان جو مناسب است. اگر
آنها خیلی کوچک بودند، در جو متلاشی و تکه تکه می شدند. اگر خیلی بزرگ
بودند ممکن بود قبل از رسیدن به سطح زمین منفجر شوند. یک چنین شیئی در سال
1908 در حدود ده کیلومتری بالای رودخانه تونگوسکا در سیبری منفجر شد و در
منطقه ای به وسعت 23 کیلومتر رها شد و درختان را دود زده کرد و به طور سطحی
سوزاند.
تحقیق درباره سیاه چاله
سیاهچاله
سیاهچاله
ناحیهای از فضا-زمان است که جرم در آن فشرده شده است. وجود سیاهچالهها
در نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین پیش بینی میشود. این نظریه پیش بینی
میکند که یک جرم به اندازه کافی فشرده میتواند سبب تغییر شکل و خمیدگی
فضا-زمان و تشکیل سیاهچاله شود. پیرامون سیاهچاله به صورت سطحی ریاضی به
نام افق رویداد تعریف میشود که هیچ چیزی پس از عبور از آن نمیتواند به
بیرون برگردد و نقطه بدون بازگشت است. صفت «سیاه» در نام سیاهچاله به این
دلیل است که همه نوری که به افق رویداد آن راه مییابد را به دام میاندازد
که این دقیقاً مانند مفهوم جسم سیاه در ترمودینامیک میباشد. مکانیک
کوانتومی پیشبینی میکند که آفاق رویداد مانند یک جسم سیاه با دمای متناهی
از خود تابشهای گرمایی گسیل میکنند. این دما با جرم سیاهچاله نسبت
وارونه دارد و از این روی مشاهده این تابش برای سیاهچالههای ستارهای و
بزرگتر دشوار است.
اجسامی که به
دلیل میدان گرانشی بسیار قوی اجازه گریز به نور نمیدهند برای اولین بار
در سده ۱۸ (میلادی) توسط جان میشل و پیر سیمون لاپلاس مورد توجه قرار
گرفتند. نخستین راه حل نوین نسبیت عام که در واقع ویژگیهای یک سیاهچاله را
توصیف مینمود در سال ۱۹۱۶ میلادی توسط کارل شوارتزشیلد کشف شد. هر چند که
تعبیر آن به صورت ناحیهای از فضا که هیچ چیز نمیتواند از آن بگریزد، تا
چهار دهه بعد به خوبی درک نشد. برای دورهای طولانی این چالش مورد کنجکاوی
ریاضیدانان بود تا اینکه در میانه دهه ۱۹۶۰، پژوهشهای نظری نشان داد که
سیاهچالهها به راستی یکی از پیش بینیهای ژنریک نسبیت عام هستند. یافتن
ستارگان نوترونی باعث شد تا وجود اجرام فشرده شده بر اثر رمبش گرانشی به
عنوان یک واقعیت امکانپذیر فیزیکی مورد علاقه دانشمندان قرار گیرداینگونه
پنداشته میشود که سیاهچالههای ستارهای در جریان فروپاشی ستارههای بزرگ
در یک انفجار ابرنواختری درپایان چرخه زندگیشان بوجود میآیند. جرم یک
سیاهچاله پس از شکل گیری میتواند با دریافت جرم از پیرامونش افزایش یابد.
با جذب ستارگان پیرامون و بهم پیوستن سیاهچالههای گوناگون، سیاهچالههای
کلان جرم با جرمی میلیونها برابر خورشید تشکیل میشوند.
یک
سیاهچاله به دلیل اینکه نوری از آن خارج نمیگردد نادیدنی است، اما
میتواند بودن خود را از راه کنش و واکنش با ماده از پیرامون خود نشان دهد.
از راه بررسی برهمکنش میان ستارههای دوتایی با همدم نامرئیشان،
اخترشناسان نامزدهای احتمالی بسیاری برای سیاهچاله بودن در این منظومهها
شناسایی کردهاند. این باور جمعی در میان دانشمندان رو به گسترش است که در
مرکز بیشتر کهکشانها یک سیاهچاله کلانجرم وجود دارد. برای نمونه،
دستاوردهای ارزشمندی بازگوی این واقعیت است که در مرکز کهکشان راه شیری ما
نیز یک سیاهچاله کلان جرم با جرمی بیش از چهار میلیون برابر جرم خورشید
وجود دارد.
ریزسیاهچالهها
این
سیاهچالهها سیاهچالههای بسیار کوچکی هستند. جرم این سیاهچالهها به
اندازهای کوچک است است که در آنها اثرات مکانیک کوانتومی اهمیت زیادی پیدا
میکند و از این رو به نام سیاهچالههای مکانیم کوانتومی نیز شناخته
میشوند. محاسبات هاوکینگ نشان میدهد که هرچه سیاهچاله کوچکتر باشد سرعت
تبخیر آن بیشتر است و در نتیجه ریزسیاهچالهها در صورت بوجود آمدن احتمالاً
در لحظهای تبخیر شده و منفجر میگردند.
شواهد تجربی
سیاهچالهها
به خودی خود هیچ سیگنالی به جز تابش فرضی هاوکینگ از خود منتشر نمیکنند و
از آنجاییکه این تابش در مورد یک سیاهچاله اختر فیزیکی بسیار ضعیف است هیچ
راهی وجود ندارد که بتوان مستقیماً از روی زمین سیاهچالههای اختر فیزیکی
را ردیابی نمود. تنها استثنایی که ممکن است تابش هاوکینگ ضعیفی نداشته
باشد، آخرین مرحله تبخیر سیاهچالههای کم جرم نخستین است. جستجو برای یافتن
چنین تابشهایی در گذشته ناموفق بودهاست و این موضوع محدودیتهایی بر
امکان وجود سیاهچالههای نخستین با جرم کم وارد میکند. تلسکوپ فضایی پرتوی
گامای فرمی ناسا که در سال ۲۰۰۸ به فضا فرستاده شد به جستجو برای وجود این
نشانهها ادامه خواهد داد.
از
این رو اختر فیزیکدانان برای جستجوی سیاهچالهها باید به مشاهدات غیر
مستقیم روی آورند. وجود یک سیاهچاله را گاهی میتوان از برهمکنشهای گرانشی
آن با محیط اطرافش استنباط نمود.